St. Rv. krefst þess að ránsfengnum verði skilað

Eftirfarandi ályktun var samþykkt á fulltrúaráðsfundi Starfsmannafélags Reykjavíkurborgar 11. desember:

Fundur fulltrúaráðs St.Rv. haldinn 11. des. 2008 fagnar nýgerðum kjarasamningum. Samningarnir voru gerðir við mjög erfiðar aðstæður og í raun aðeins til bráðabirgða. Fundurinn fagnar áformum um, að allir þeir aðilar, sem hafa með kaup og kjör almennings að gera, setjist saman að samningaborði undir merkjum þjóðarsáttar. Fundurinnn hvetur til að í þeim samningum verði haft að leiðarljósi, að kjör almennings verði tryggð og honum færðir aftur þeir fjármunir, sem hafðir hafa verið af honum, komið verði í veg fyrir atvinnuleysi og menntakerfið, heilbrigðiskerfið og aðrir þættir velferðarkerfisins verði tryggðir og styrktir enn frekar.

Við fyrstu sýn virðist þessi ályktun kannski ekki segja mikið, en hún leynir á sér. Hún snýst um tvö meginatriði:

Í fyrsta lagi er í henni er gert ráð fyrir, að við „þjóðarsáttarborðið" setjist „allir þeir aðilar, sem hafa með kaup og kjör almennings að gera," þ.e.a.s. ekki aðeins „aðilar vinnumarkaðarins" heldur einnig samtök eins og Öryrkjabandalagið, samtök eldri borgara, námsmannasamtök, bændasamtök og kannski fleiri. Þetta er í samræmi við þá lýðræðiskröfu sem uppi er í samfélaginu núna, kröfuna um að allir komi að þeim ákvörðunum sem teknar eru.

Í öðru lagi, og það er ekki síður mikilvægt, er gert ráð fyrir ákveðnum leiðarljósum við þessa samninga, og þar er fyrst nefnt „að kjör almennings verði tryggð og honum færðir aftur þeir fjármunir, sem hafðir hafa verið af honum." Fulltrúaráð St.Rv. gerir sem sagt kröfu um, að þeir fjármunir verði sóttir, sem rænt hefur verið af almenningi, og að það verði ein af forsendum fyrirhugaðrar „þjóðarsáttar".

Svo er eftir að sjá hvort um það náist sátt og hvað verkalýðshreyfingin muni gera ef sátt næst ekki. Það er auðvitað mikilvægt, að verkalýðshreyfingin og aðrir málsvarar almennings setji sér einhver lágmarksmarkmið með þessum samningum og verði tilbúin til aðgerða ef þau nást ekki. Það var ekki tímabært að fara í verkföll núna í desember, en það er alveg fráleitt að hafa ekki verkfallsvopnið tiltækt þegar líður á veturinn. Ef ekki verður annað í boði en að almenningur taki á sig allan skellinn - kannski með einhverjum plástrum til málamynda - og auðstéttin verði látin sleppa, þá á að beita verkfallsvopninu. En það þarf þá líka að beita pólitísku viti, það má ekki láta almenningi blæða í einhverju verkfalli, sem verður kannski til þess eins að einhverjar tutlur náist úr kjörkötlunum, en sama liðið sitji svo við þá áfram. Nei, ef farið verður í verkfall með vorinu, þá þarf það að vera róttækt verkfall, þá þarf að brýna kröfurnar og ryðja arðránsliðinu frá. Slíkt verkfall yrði pólitískt verkfall og möguleikinn á slíku kallar á pólitískar umræður innan verkalýðshreyfingarinnar og almannasamtakanna. Þær þurfa að hefjast nú þegar.

Athugasemdir

[Björgvin R. Leifsson, 13.12.2008 kl. 11:42]

Frábær ályktun. Ég er að sjálfsögðu sammála þér um nauðsyn á pólitísku verkfalli með vorinu. Ég á hins vegar eftir að sjá verkalýðsforystuna aðhafast eitt né neitt nema til málamynda.

[Einar Ólafsson, 13.12.2008 kl. 12:33]

Ég á líka eftir að sjá það. Þess vegna held ég að þurfi að mynda fjöldahreyfingu sem þrýstir á verkalýðsforystuna - eða koma þeirri áherslu inn í þá fjöldahreyfingu sem er farin að myndast.

[Theódór Norðkvist, 13.12.2008 kl. 14:31]

Góð ályktun og vonandi að SFR fylgi í kjölfarið.