Baráttan heldur áfram!

Ég var fyrir utan dyrnar, sá ekki almennilega inn, svo að ég sá ekki hvað var að gerast þegar löggan greip til aðgerða. Löggan hafði haldið sig heldur til hlés en var þó farin að færa sig nær, komin í dyrnar og inn fyrir. Fyrir utan var allt frekar rólegt, fólk lét auðvitað í sér heyra, enda var það meiningin. Ég hafði þó á tilfiinningunni að heldur væri að draga úr þessu, hafði sjálfur fært mig aðeins til baka þegar fólk kom hlaupandi út og hélt fyrir augun og ljóst var að táragasi hafði verði beitt. Eftir það æstist leikurinn auðvitað aftur.

 Þetta voru velheppnaðar aðgerðir af því að þær sýna að fólk lætur ekki vaða ayfir sig og ætlar ekki að gefast upp.

Baráttan heldur áfram!

Sjá vídeó: http://halo.blog.is/blog/halo/entry/758739/

Mótmælin áttu að vera friðsamleg

Athugasemdir

[Sigurður Bogi Sævarsson (IP-tala skráð) 31.12.2008 kl. 17:25]

Hér á bloggsíðu Einars Ólafssonar eru tengingar á friðarvefinn aukinheldur sem margt er skrifað um friðarmál í heiminum, sem er í eðli sínum afar frómur málstaður. Um mótmælin í miðborinni sem fjöldi er lemstraður eftir, lögreglumaður var grýttur, sjónvarpsútsending rofin og svo framvegis segir "Þetta voru velheppnaðar aðgerðir." Það er greinilegt að hver lítur sínum augum á silfrið og friður er allt í einu orðinn afstætt hugtak. Mér finnst að höfundurinn Einar Ólafsson ætti að skammast sín.

[Rúnar Sveinbjörnsson, 31.12.2008 kl. 17:35]

Semsagt velheppnuð aðgerð, þó svo að ég kæmist ekki.

Ég bloggaði og viðbrögðin stóðu ekki á sér. 

Einhverir eru að fara á taugum.

Takk fyrir gömlu árin Einar og Gugga. Baráttan heldur áfram!!

[Björgvin R. Leifsson, 31.12.2008 kl. 18:20]

Sæll Sigurður Bogi. Skömmin er öll á þínum vegum.

[Einar Ólafsson, 1.1.2009 kl. 20:50]

Athugasemd Sigurðar Boga á fyllilega rétt á sér. Auðvitað er réttmætt að krefja mann, sem gefur sig út fyrir að vera friðarsinni, svara þegar hann lýsir ánægju sinni með mótmælaaðgerðir þar sem kemur til átaka.

 

Ég vil þó fyrst taka þetta fram: „Fjöldi manns lemstarður,“ það getur ekki átt við aðra en þá sem fengu framan í sig táragas eða piparúða lögreglunnar auk lögreglumannsins sem mun hafa fengið múrstein í höfuðið og ég hafði ekki frétt af þegar ég skrifaði þetta nýkominn heim á gamlársdag.

 

En það, að berjast fyrir friði (takið strax eftir „mótsöginni“: Berjast fyrir friði), er í mínum huga ekki sama og að láta alltaf ganga yfir sig. Kristur benti mönnum á að bjóða hinn vangann, sem er nokkuð töff og virkar oft vel, en samt velti hann um borðum víxlaranna í musterinu – það var kannski eins konar borgarleg óhlýðni, - og hann kunni að setja mörk, hann féll ekki í meðvirkni með bröskurum síns tíma þótt hann væri friðflytjandi.

 

Þegar ég segi að þessar aðgerðir hafi verið velheppnaðar á ég við, að eftir tólf friðsamlega útifundi á Austurvelli og marga misfriðsamlega fundi og aðgerðir hér og þar að auki, og ekkert bendir til að á fólkið sé hlustað, þá kalla ég það velheppnaðar aðgerðir þar sem fólk mætir og lætur í sér heyra gegnum spjallþátt sjónvarpsstöðvanna með stjórnmálamönnum og sýnir og lætur í ljós að því sé misboðið og hvikar ekki.

 

Við getum haft ýmsar skoðanir á því hvort rétt hafi verið að rjúfa dagskrána með skemmdarverkum á köplum og tækjum, sjálfur tel ég að það hafi verið mistök, það átti einmitt að nýta þessi tæki og kapla til að láta heyrast í okkur. Það var engin sérstök stjórn á þessum aðgerðum, sem út af fyrir sig var ágætt, en það býður auðvitað upp á að einhverjir geri eitthvað sem aðrir eru ekki sammála. En talandi um að rjúfa dagskránna, þá skulum við ekki gleyma því að meiri hluti fjölmiðlanna, þar ámeðal Stöð 2, er í eigu auðmanna sem hafa meira og minna misboðið okkur.

 

En hvort sem maður kallar sig friðarsinna eða ekki, þá verðum við að horfast í augu við það, að það getur komið til átaka þegar á einhvern er ráðist, þegar framið er rán, þegar ekki er tekið mark á fólki, þegar fólki er misboðið, þegar vaðið er yfir það. Kannski gengu einhverjir of langt einhversstaðar þar sem sá ekki til við Hótel Borg á gamlársdag – en hafi svo verið, þá var það ekki ýkja stórvægilegt eða hneykslanlegt, en það sem ég sá til, - og það var mikill meirhluti þeirra sem á staðnum voru, -  þar kom fólk fram af stillingu, en festu, og lét í sér heyra eins og til stóð.